F. J.
SAINZ DE OIZA / L. LAORGA
Arantzazuko santutegia
Arantzazu
Ama Birjinaren koroatze kanonikoa 1886. urtean gertatu zen, eta 1918ko
urtarrilaren 23an Gipuzkoaren zaindari izendatu zuten. Gaur eguneko
santutegia dagoen tokian beste eraikin bat zegoen. Eraikin horretatik,
kripta bakarrik kontserbatu zen 1950ean berreraikitze-lanak egin zirenean.
Gaur eguneko santutegia egiteko, arkitektura-lehiaketa nazional bat
antolatu zen, F.J. Sainz de Oizak eta L. Laorgak irabazi zutena. Eraikina
1955. urtean amaitu zen.
Eraikin
honek gurutze latindarreko oinplanoa dauka, eta jatorrizko elizaren
zimenduen gainean eraiki zen. Aipagarriak dira oinplano karratua duten bi
dorreak, diamante-puntaz landutako harri-blokeek eratua. Modu berean
eginak daude multzoaren bereizgarritzat hartzen diren beste osagai hauek
ere: inguruko plazan dagoen kanpai-dorre exentua; 14 apostoluen frisoa;
eta Pietatea, bi dorreen artean dagoen horma biluzian dagoena. Jorge
Oteizak egindakoak guztiak.
Erretaula
ere aipatzeko modukoa da. 600 m2 ditu, Lucio Muñozek diseinatu zuen, eta
Julio Lopez eta Joaquin Ramo arkitektoen laguntza izan zuen obra
gauzatzeko orduan. Erretaulan, Ama Birjinaren taila gotikoa ikus daiteke,
manturik eta tradizioan jantzi izan zaizkion osagairik gabe egina, eta
Javier de Eulateren beirateak.
Basilikaren eta kriptaren ateak, Eduardo Chillidak eginak, eta kriptaren
horma-irudia ere, Nestor Basterretxeak egina, eraikin honen osagai
bereziak dira. Basilika berri honek polemika ugari eragin zituen, haren
ezaugarri artistikoek talka egiten baitzuten garai hartako elizaren
hierarkian nagusi ziren ideiekin. Gipuzkoako artearen aro modernoari
hasiera eman zion arkitektura-obratzat hartzen da gaur egun.
Argazkia:
JAS, 2005
Tokia:
Arantzazuko santutegia. Oñati.
|